Zapomnieć

Popruszone białym, delikatnym śniegiem, czóbki sosen,
skrzypiały tak przenikliwym dźwiękiem,
że człowiek mimo woli musiał się nieprzyjemnie skrzywić.
Niebo nie było czarne, było ciemno filetowe,
i ani jedna gwiazda nie zdradzała jego natury.
Szkarłat niewidzialny o tej porze, pokrywał tutejszą budowle,
był to bowiem drewniany dom, z powyginanymi rogami przybitymi do drzwi,
które niedomknięte wciążskrzypiały, przypominając okropny dźwięk.
Dach był płaski, teraz zakryty białym puchem, wydawał sie niezbyt wytrzymały,
a przez okno, tak zakórzone i podrapane, do środka nie było żadnego wglądu.
Drzwi uchyliły się zapraszająco i już w takiej pozycji pozostały,
a aksamitny mrok ukazał się jawnie jak jakaś zniekształcona postać.
Jedna pochodnia rzucona do środka, miała zniszczyć wspomnienia o byłym lokatorze.
Dało sie usłyszeć syczenie, jak gdyby pochodznie upadła do jakiejś gęstej cieczy,
ale po chwili dom stanął w płomieniach.
Płąną niecały kwadrans, wypuszczając w niebo dzikie kłęby dymu,
które czasem formowały się w zniekształcone, podobne do ludzi sylwetki.
Niezostało nawet popiołu, nawet jednej niedopalonej deski...
Zostały tylko nieudolnie przepędzane wspomnienia...

autor

Bartuc

Napisany: 2007-12-31 Dodano: 2008-03-14 22:31:02

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie