Zapomnienie

Zapomnę i wrócę,
gdzie byłam
i być powinnam,
moja samotna wolność,
i moja ułomność
znów śmieje się do mnie
i mnie zdobywa,
skorupka odrasta,
nowa,mocniejsza i bardziej wstydliwa,
i być może jedyna korzyść tej mojej miłości,
dała mi piękność nieba,
moc przebaczenia,
siłę tworzenia,
wiarę głęboką,
że to co najlepsze dopiero przed nami,
to co najgorsze daleko,
za górą za rzeką,
w krainie ludzi,
co piękno miłości,
łatwo zamienią,
w uczucie złości,
i nienawiści która im każe,
swej samotności,
święcić ołtarze.
Ja wiem, ze to tylko zwątpienia chwila,
może powrócić, może przeminąć,
może też trwać,
nie ważne,
cieszę się chwilą....

autor

iwona721226

Napisany: 2015-11-11 Dodano: 2015-11-11 20:33:52

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie