zapomnienie

zapomniałam o Twoich pocałunkach tamtej nocy
Ty jej przecież dawno już nie pamiętasz
i ktoś inny teraz tkwi w mojej głowie
łzy dzisiejszego dnia płyną wolno czas zgubił swoją wartość
z nicości kiedyś powstał ten świat gdy pustka tkwiła głęboko
teraz już nie wiemy kto jest królem a kto niewolnikiem
widocznie ci szamani są królami każą nosić kaganiec
a więźniem prosty człowiek co myśli jak przeżyć
ktoś chcę nas zabić zniszczyć unicestwić jak niepotrzebne rzeczy
tylko że ja kocham Boga ja Go kocham i wiem że ma inny plan
nic z tego nie będzie nic nie będzie z tej fałszywej pandemii
czy miłość faktycznie ma tak wielkie znaczenie
szkoda że nic o niej nie wiem
nikt nie nauczył mnie kochać ani gotować
dzikość we mnie płonie
na Boga życie mam tylko jedne
pije wino bo tak chcesz i płyną łzy bo ból codziennie czuje
mimo ciepłej pościeli i kota gorszego ode mnie jest już lepiej

autor

Chrystiana

Napisany: 2021-12-22 Dodano: 2022-01-25 11:51:45

Ten wiersz przeczytano 821 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie