Zapomnij

Siedzę w pustym pokoju
Ze słowem –„zapomnij”
Coś rozdziera moją duszę
Czuje jak jej kolejne części odchodzą
Ona cierpi
Próbuje gdzieś uciec
Ale gdzie???
W zapomnienie
Ciemność
Tam gdzie nie istnieje nic
Nie czuć powiewu wiatru
Nie słychać śpiewu ptaków
Tam gdzie nie dotrze nikt
Zostanie tam aż ktoś powie:
„Jesteś mi potrzebna,
Nie odwracaj się ode mnie”
Wtedy ona zaufa
Wyjdzie z tej nicości
Będzie szczęśliwa
Zacznie rozkwitać
I pełna ciepła
Całkowicie będzie wierzyć
W każde słowo, każdy pocałunek.
Każdą pieszczotę
I to, że istnieje szczęście
Komuś na niej zależy
Lecz wtedy znowu usłyszy:
„ZAPOMNIJ”
Wróci do nicości i pozostanie tam
Już na zawsze

autor

Niuniaaa22

Napisany: 2003-03-06 Dodano: 2005-09-18 14:23:26

Ten wiersz przeczytano 345 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie