zaraza

Wypędzam Ciebie precz z mego serca
gdzie są zgliszcza i pożoga
Nie chcę... mieć Ciebie w nim
bądź gdzie byłaś
kochaj gdzie kochałaś
odejdź stąd


ja jestem jak zaraza...

łatwo przenoszę się...
płynę z wiatrem, słońcem, żarem

przeganiam Cię na wieczność

nie próbuj leczyc neiuleczalnego
nie buduj domu na mokradłach
nie dawaj gdy nie biorę...

ja jestem jak zaraza...

jestem kirem przyodziany
czerń nocy czerń kruczych skrzydeł czerń zła
ja to w sobie noszę
więc odejdź jeśli pragniesz słońca życia...

ja jestem jak zaraza ...

mówię językiem ludzi , znam język aniołów
lecz nie znam miłości...

codziennie wystawiam ciało na spalenie,
przeklinam swoją niechcianą cielesnośc

miłości nie mam

jestem jak zaraza...
czerń i pożoga
więc odejdź...

autor

efaristo

Dodano: 2007-02-02 22:17:59

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie