Zasiłek z IPNu

Chciałabym wiedzieć jak to jest, być chorobliwie szczęśliwą, gdy ktoś myśli o mnie, głaszcze mnie po głowie, gdy jest mi źle...
Chciałabym wiedzieć jak to jest, gdy jest się kochaną, chciałabym poczuć się beztrosko...

Tylko jak?

Jak to sprawić?moze powinnam zacząć od siebie, może to właśnie we mnie leży problem?
Nie wyglądam aż tak źle, bym odstraszała innych, nie mam zeza, jestem kulturalna...
Zawsze staram sie przecież być grzeczna i uczciwa, staram się pomagać-jeśli tylko mogę.
Wydaja mi sie też, że nigdy nikomu nie zrobiłam nic złego, bynajmniej by miało być to teraz moją karą.
Nie rozumiem. Może taki już mój los?

Ciekawe, czy jest ktoś, lub jakaś instytucja może, która pomaga takim jak ja...
może trzeba tylko poszukać?
Gdzieś miałam...o jest. Książka telefoniczna, może tu coś znajdę.
Instytut Pomocy Nieszczęśliwym(IPN), nie ma telefonu? Dziwne...
W książkach telefonicznych nie powinny być telefony...?
Ale jest adres chociaż.
No dobrze, to teraz trzeba napisać jakieś podanie, chyba.

Drogi Panie/Pani(zostawie wolne, nie wiem co wpisać). Dziesiejsza data...i miejscowość.

Dział(...nie wiem jaki, ok coś wymyślę), a jeszcze wasz adres(gdzieś tu miałam...).
Zwracam się z uprzejmą(?)prośbą, o nadanie mi...statusu osoby szczęśliwej(i co, tyle starczy, czy może jakieś uzasadnienie?).
Jeśli w mojej sytuacji jest to nie możliwe, proszę o przyznanie mi pomocy w ramach zasiłku dla nieszczęśliwych.
Proszę o pozytywne rozpatrzenie mojej prośby(ach, jeszcze podpis), JA.

Wysyłam.
Czekam.
Telefon.
Odbieram.
JA?
Tak.
Została wysłana paczka.
Dzwonek.
Otwieram drzwi.
A tam czyiś mąż, z wielką paczką.
Odbieram.
I jeszcze podpis-JA.
Otwieram paczkę.
Patrzę.
Przecież to...TY.
Ale jest też kartka.

Droga Pani-JA.
Pani prośba została rozpatrzona w wolnej chwili przez stażystów w miarę pozytywnie.
Przyznajemy Pani zasiłek dla nieszczęśliwie samotnych.
Życzymy zdrówka, samych miłych chwil i wesołych świąt.

No a dalej?! Nie ma nic więcej?!

Ps.Proszę juz do nas nie pisać...Decyzja jest ostateczna i dożywotnia.

Ale... nie ma instrukcji!
Nie umiem korzystać!

autor

Duszka

Napisany: 2006-05-06 Dodano: 2006-05-06 09:00:30

Ten wiersz przeczytano 360 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie