Zasłuchanie

Nowa forma egzystencji...
Człowiek wpatrzony w krajobraz za oknem,
zasłuchany w swoją codzienność,
czekający z nadzieją
na powrót czegoś co daleko...
czego już nie ma...
Trwający w swoim niebycie...
Pozostawiony na pastwę wspomnień.
Krzyk, który rani go do krwi,
płacz niczym brzytwa tnąca jego serce...
Trwa samotny w swoim zasłuchaniu,
oszukany ślepym losem przeznaczenia,
przygnieciony ciężarem czekania...
Nadzieja odeszła,
jutra już nie będzie,
zastygł ze zwiędłym kwiatkiem w ręku...

autor

Basiulek

Dodano: 2009-08-18 11:31:40

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie