Zastanow sie

szklane wyrazy
rzucane poprzez nieme usta
niby przecietnie
nie zamyslajac sie
jaki bol
ich glako krojacy dotyk
sprawia okrwawionym drogom
gdy sie rozbijaja
o ich wypuczone kamienie

kurz dzikich slow
unosi sie ponad pustynia
klujacych lez
co rania twe oczy
gdy wlaczasz uczucia
marzac sie upojic
pradem momentu
a elektrycznosc znowu sie psuje
i wstrzas jest zbyt bolesny
bys mogl sie usmiechac

wiec zamknij usta
i nie skazaj sciezek
strzalami swej mowy
byc moze jeszcze jedna dziecina
stapa po nich
bosymi stopami

autor

Svet

Napisany: 2005-04-28 Dodano: 2005-04-28 15:05:03

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie