Zatopiłam się w samotność

Zatopiłam się w samotność
poznać głębię własnej duszy
żyć bez ludzi jest zbyt ciężko
lecz nie boli, bo nie musi...
Moja dusza poraniona
nie chce się nawet uśmiechać
wciąż się chowa przed innymi,
bo zbyt mocno zakrwawiona...
Nie chcę być jak smutny kaktus,
który ciągle się użala,
że nikt nie chce go przytulić,
że go nikt nie zauważa...
Nie wie ktoś, gdy nie spróbuje
jaki kaktus jest przyjazny,
jaki dobry i oddany
lecz samotny, bo zbyt wierny...

autor

Magdalena Maria

Dodano: 2005-08-16 07:53:36

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie