Zatrzymać czas nad przepaścią

Pieczołowicie zbieram okruchy
wczorajszego dnia
jak tłuczone szkło kaleczą
do krwi
lepiej zamknąć oczy

i liczyć na cud

Czas wytrwale brnie naprzód
jednostajnym
miarowym
krokiem

i spalam się

próbując biec szybciej

Napięte nozdrza
wyłapują
rozedrganą lękiem woń
kwaśny odór strachu

nie chowam twarzy w kieszeniach

nieustępliwie
patrzę życiu prosto
w oczy twarzą w twarz
z własnym odbiciem
w napięciu wrogim
małe tete a tete

Łatwo rozłożyć bezradnie ręce

I dlatego
wolę wtopić się w bezmiar
falujących ciepłych wód
nieświadomości

Ale tylko na błogi
kwadrans

niedzielny relaks pośród powodzi
polnych kwiatów

I patrzę na ciebie
przyjacielu
zupełnie od nowa
i maluję
dla ciebie życie
tymi słowami

zupełnie od nowa

A ty nie lękaj się i słuchaj pieśni o odwadze
co ją nucą kobiety drące puch w cieple kuchennej izby
sławią nią wieczną nadzieję co się w nas tli
niech zakwitnie szkarłatnym kwiatem znów
w twoim sercu

Niech iskrzy w długą zimową noc

Zapomniałam wczorajsze nieświeże żale
wstaję dziś rześka
jak nieurobiona glina – wyzwanie garncarza

rozpromieniam się

Nowe dni się jawią
nowa myśl - od dzisiaj urodzona wołam
o szczęście


By Anna Lilith Gajda © All Rights Reserved
05.01.2011r. Sosnowiec

autor

Lilithu

Napisany: 2011-01-05 Dodano: 2015-01-15 01:15:18

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie