Zatrzymane w kadrze

Maleńki wycinek mirko sekundy istnienia, czas i
przestrzeń, słowa co przeszły niezapamiętane, myśli
nieuchwycone. Ulotność egzystencji człowieka tak mi
się kojarzy, sprawy mniej lub bardziej ważne dla tych
postaci ze zdjęcia, pragnienia, obawy czymże są na tle
wszechświata, cienie, które przeminą aby ustąpić
miejsca kolejnym... biliony fotografii w coraz
grubszym albumie. Takie mam 'myślejki' po
przeczytaniu. Serdeczności Halinko.

Fotografia, to inspiracja, kadr - metafora.

To jest Halinko współczesna fotografia.
"Artystyczna" w pewnym sensie.
Dziękuję.

Sama Halinko napisałaś: zatrzymane w kadrze, czyli
przeszłość na martwym zdjęciu zatrzymana. Czas
współczesny, trwający, jeszcze nie zatrzymany może być
inny.

Inspiracją do napisania tego wiersza była fotografia
ilustrująca wiersz pewnego poety i moje obserwacje.

Prawdopodobnie powstaną dalsze części "zatrzymane w
kadrze".

Bardzo mi miło Ewo, że odnalazłaś w tym obrazie coś
dal siebie:)

stary - dziękuję za komentarz:)

Spójrz na starą fotografie, tam tyle przeszłości i
wdpimnień...tam cyjeś życie się toczyło...teraz tylko
cisza...pozdrawiam serdecznie,

Ależ Ty piszesz, Halina, aż ciarki przechodzą. Wiersz,
jakby opis zdjęcia, a w nim - choć ono nieruchome -
kotłują się emocje, pragnienia, dramaty, wielkie
tęsknoty, niespełnienia. Tak ukazane, że żyją...
Znakomity wiersz.
ZNAKOMITY WIERSZ.

Uchwycone w kadrze ludzkie problemy,
obraz ludzkich namiętności
i ta cisza po za nim...