Zaufać Przeznaczeniu.

Jak motyl nieopatrznie wpaść może do domu,
Tak nam często się zdarza w swym życiu zabłądzić.
I choć dłoń nasza często go pragnie uwolnić,
to on ze strachu pomóc nie daje nikomu.

I my też się boimy oddać w ręce Losu.
Zdaje nam się, że wiemy, co dla nas najlepsze.
Miotani wątpliwością jak liście na wietrze
wierzyć chcemy, że sami odnajdziemy sposób,

by wrócić na uliczkę, która nie jest ślepa,
nawet jeśli się zdaje być taką na pozór.
Przekonani, że chyba już nie ma sposobu,
każdą drogą możliwą pragniemy uciekać.

Lecz jeśli nie skończymy jako samobójcy,
to ręka Przeznaczenia nas w końcu dosięgnie.
Zostaje mieć nadzieję, że jego intencje
będą szczere, skieruje nas na dobre kursy...
[28 VIII 2011]

autor

stelline

Dodano: 2011-08-28 07:39:32

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie