Zaufaj...

Jedna z was napewno to przeczyta...

Pozwoliła mi wzbić się w przestrzenie,
i choć potem wzmocniła grawitacje
ja wciąż szybowałem w obłokach

Na jednym z nich siedziałaś TY
dziergając z chmur wspaniały gobelin.
Spojrzałem ci oczy,
otwarły się...wybiły z letargu,
chciałem się przysiąść,
lęk ci na to nie pozwolił...

kazałaś mi lecieć
szybować daleko...
spojrzałem za siebie...
zniknęłaś z obłoka...

Dziś lecę tak nisko
nad samym potokiem
szukając cię na ziemi
by porwać w obłoki...

Nie każdy okazuje uczucia...ale to nie znaczy że nic nie czują... Sztuką jest czytać między wierszami....

autor

LeonMnich

Napisany: 2008-02-20 Dodano: 2008-02-20 00:13:36

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie