Zauroczenie
Zaczaruj zwilgłe, zamglone zachody
zbierane zimą z zawianej zagrody.
Znów zza zazdrostki zaklęcie zawołaj
zaparzę zioła.
Zaszepcz zarannie. Zbudzimy złotokap
zielonooka zabłyśnie zatoka.
Zatul! Zamarzłe zasieki zagrabia
zamieć zajadła.
Zapłonę z zorzą, zmysłowo zapachnę.
Zapłaczę zanim zachwycona zasnę.
Zwiędłym zaroślom zgniłe złoto zdejmę
założę zieleń.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2020-12-06 00:20:02
Ten wiersz przeczytano 2252 razy
Oddanych głosów: 59
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Za Kazimierzem:). Pozdrawiam
Piękne zauroczenie. Podziwiam ten świetny wypracowany
tautogram. Udanego dnia z uśmiechem:)
Świetny wiersz, szczególnie spodobała mi się ostatnia
zwrotka...piękny dobór słów...
Pozdrawiam serdecznie :))
Z uznaniem dla treści i formy, pozdrawiam ciepło.
Brawo!!! (Zjadło mi r.)
Bawo!!!
To prawdziwe cudo :) Cudownie.
świetny tautogram!
Zauroczyłaś :)
Taka jesień teraz jest. Zgniła.
Z Twojej zazdrostki wygląda pięknie ten świat.
Przepiękne " Zauroczenie".
Dobranoc Stello-Jagódko:))
Zauroczenie? - z calą pewnoscią. I jak niekochać
takiej poetki? - szczęsliwyjestm, ze zadko bywam... -
gdziekolwiek. - Bo sa jeszcze wspaniale spiewaczki
operowe, piosenkarki, wiolonczelistki... (skrzypiec
nie wspomne)- malarki. Rzeżbiarek naszczęscie - mniej.
urok matematyczek jest nieco mniejszy - alewalory
fizyki bywają fascynujące,
Więc jak mam nie kochac - takej poetki - kochając
jednoczesnie tuzin - innych. - wspanialych!
I nie zpomniec - o mlodziutkiej wciąz jeszcze natalii
- w sklepiku vis a vis.
jak nie zwariowac - skoro świat jesttaki piekny?
ewo! - twoich realizacji nie da się zastapic
czymkolwiek. - Więc... - ratuj sie kto moze - i
jeszcze przytomny. _A najlepiej - dla przytomnosci
spoleczeństwa i spokoju emocjnalnego - zakazac
publikacji:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Dziękuję janutek :)
No no mistrzostwo świata! :)
Dziękuję i wzajemnie Grażynko :)