Zbicko

Tam, gdzie zawsze świeci słońce..

Wąską drogą wśród drzew
W konarach ptaków śpiew
Jak grat rzucony w kąt
Niepotrzebny, zagubiony idzie ktoś

Z jednego powodu, wielu stron
Znajdzie schronienie, wspólny dom
Warunkiem przekroczyć most
Spróbować odmienić swój los

Nadać istnieniu sens
Bolesnej obróbce poddać się
Kowale kują z bezkształtnych mas
Szczęśliwy ten komu wystarczy raz

Kojąca cisza, lasu magiczny szum
Daleki miasta zgiełk, ludzi tłum
Latem żniw i kwiatów woń
Tu w potrzebie podadzą Ci dłoń

Złej przeszłości cienie już obce są
Wspólny cel to potężna broń
A gdy postarasz się z całych sił
Z uśmiechem wspomnisz, żeś tu był.

autor

jezor

Napisany: 2006-01-10 Dodano: 2007-01-22 00:51:10

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie