Zbójcy, krwiopijcy, mięsożercy

Zabójco!:

Zabójco łamiesz szóste przykazanie
Nieprawda! Powiesz
Lecz jak mi wytłumaczysz
Ze słów pociski co duszę ranią, zabójstwo niewidoczne
Umysłu pozbawiasz w najokrutniejszy sposób
Myśli kradniesz i przywłaszczasz sobie
Serce piękne, czyste na strzępy rozrywasz
Czy nie zabijasz tymi sposoby?

Krwiopijco!:

Ostatnie tchnienie ze mnie wyssiesz
Chęć do bycia, istnienia i czynienia
Krwi pozbawisz co w żyłach się obraca
Resztkę nadziei z nią co na przyszłość pozostała
Marzenia bezwstydnie usypiasz
Daj mi spokój bo już miejsca na ukłucie nowe nie ma
W puste przestrzenie wbijasz ostrze
Czyż nie wszystko już spalone

Mięsożerco!:

Dlaczego drzesz na strzępy to co ze mnie pozostało
Czy nie dość już ze mnie energii uszło
Przeszukaj, spenetruj ścierwo biedne, gołe
Rozdepcz, zniszcz to co ze mnie pozostało
I pozostaw na pastwę losu, jak padlinę
Lecz nie każ myśleć, że wszyscy tacy jesteśmy

Dlaczego człowiek innych rani?
Choć dobro wokół? Prawda?
Czy żywi się miłością ludzi?
Lecz tak nazwać można potwory?
Po co zabija marzenia i plany?
Czy i tak za parę lat wspomnieniem się staną?
Niszczy miasta myślami zbudowane?
I świat mój temu prawu podlega?

Po co?

Zadajcie sobie to pytanie i ja je sobie zadaje
Dlaczego? Pytam każdego!
Dlaczego i ja jestem taki?

Dlaczego..?

autor

Danillo

Dodano: 2006-10-24 15:16:07

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie