Zbrodnia doskonała

Zrzuciłeś wdziany na mnie płaszcz
złudnego bezpieczeństwa, po czym wbiłeś
nóż w plecy i
obróciłeś kilkakrotnie,
upadłam na ciernie będące
wspólną przeszłością,
a Ty odszedłeś w milczeniu,
z drwiącym uśmiechem i
triumfem na tworzy.
Zraniłeś mnie wcześniej,
kpiąc sobie z głupiej i naiwnej mnie.
Serce najpierw zamroziłeś,
potem zrzuciłeś z wysokiej
skały- pozwalając mu się rozbić
na miliony kawałków...
Nie oszczędziłeś nawet
mojej duszy, odciskając
na niej swe gorzkie piętno.
Milczę krzycząc, tak już mam-
przez Ciebie jestem martwa
za życia...

autor

maffinek21

Napisany: 2007-10-13 Dodano: 2007-10-13 10:53:03

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie