Zbyt dumna.
...bardzo żałuję...
Mój świat
Leżał u moich stóp
A ja...
Byłam zbyt dumna
Bym mogła go podnieść.
Mój świat
Zawalił się
A ja...
Twarda niczym głaz
Nie płakałam.
Dopiero gdy
Wszyscy odeszli.
Czułam jak
Spływają mi łzy
Gdy patrzałam na to...
Co mogłam uratować
A zostawiałam.
Co miałam
A utraciłam.
Co kochałam
A odrzuciłam...
autor
olennnkaaa
Dodano: 2007-11-15 17:56:28
Ten wiersz przeczytano 474 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Duma może być naszym nauczycielem na przyszłość...
ciężkie lekcje daje, ale skuteczne. Już się czegoś
nauczyłaś. Pociesz się, że wszyscy tak mamy...
Często doceniamy coś dopiero po stracie...ale jakby
nie patrzeć otwierają się nowe drzwi przed nami,by po
przekroczeniu ich progu znowu mieć świat pod stopami:)