Zbyt wiele popsułam by móc...

Przepraszam za to co zrobiłam że tak bardzo was zraniłam i zmieniłam moje zycie w piekło...

Marnuje całe życie,
Tym kim jestem, co robie...
Nie mam celu ani marzeń,
żadnych wartości w sobie...

Kim jestem?
Drapieżnikiem bez uczuc,
Kazdym moim słowem i gestem,
Ranie wszystkich nawet najblizszych...
Tych na których najbardziej mi zależało,
Teraz jak wróg spojrzeniem ich kłuje...

Palę i piję,
Imprezami żyję,
Szkołę olewam,
Nauke i rodzine...

Nic mnie nie obchodzi,
Żyje chwilą...
Do czasu gdy w oczach mamy widzialam łzy,
To jak prze ze mnie cierpi i ojca,
Wyrzucającego mi wszystkie niezadowolenia.
Teraz mi jest źle że tak wiele straciłam,
Zmarnowałam całe życie...przepraszam
Nie zdołam naprawić już tego co popsułam!

ZByt wiele się zmieniło:(

autor

.:Olka:.

Napisany: 2007-04-19 Dodano: 2007-04-19 15:49:47

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie