Zdeptana godność

Kurcze, powinienem komentować po przeczytaniu wiersza,
nie patrząc na to, co pod nim napisali inni- komentarz
Mariat jest tak wyczerpujący, że... pozostaje mi
jedynie się z nim zgodzić :)))

Refleksyjny wiersz, daje wiarę, że w końcu
"...godnością karmiony
upadasz by podnieść
się człowiekiem" Pozdrawiam:)

Hmm... Wiersz zastanawiający.... Pozdrawiam!

Ja inaczej pojmuję Godność, ona u mnie przez duże G.
Zdeptana musi być podniesiona i jak kromka chleba
ucałowana z ogromnym szacunkiem. Człowiek zaś
zdeptany i jak piszesz ujrzał światło spod obcasa,
nie zapomni nigdy miażdżącego buta. Nie sądzę, by w
tym była jego butna nuta, tylko własnie godność
ugodzona w centrum.

witaj utracona godność, trzeba wiele wylizać butów,
żeby z powrotem odzyskać. pouczający wiersz.
pozdrawiam.