Zdrada
Zatopiona w jego ciało
Dla minutki rozmarzenia
Rozkochana każdym zmysłem
Dla chwileczki ukojenia
Szeptem wciąż rozpala płomień
Słodkim czarem jest olśniona
Chciałaby tak żyć bez końca
W tych ramionach ułożona
Lecz gdy pościel już ostygnie
Gdy już zimno jest- nie błogo
Wtedy rzeczy bardzo dziwne
Wyjść z uniesień tamtych mogą
Prawda kłamstwem być się zdaje
Akt przepiękny zdrada trąci
I tak życie gorzkim żalem
Łzami, smutkiem, wstydem zmąci
Życie nie jest już tak proste
Jak w pościeli białej było
Bo któż w oczy patrzeć może
Gdy tak bardzo się skrzywdziło?
Czyż dla tego zapomnienia
I rozkoszy jego ciała
Warta była nasza miłość
Która miała być tak trwała?
autor
Nedzia
Dodano: 2009-04-20 20:33:05
Ten wiersz przeczytano 541 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Boli... Strasznie...
Daj nam szansę, wybaczam Ci, jeśli tylko będziesz
chciała wrócić...
Zdrada boli bo krzywda wielka - piszesz o tym tak
wymownie,przy tym ciekawie - nie można nie przecztać
takiego wiersza.
Oby nikomu to się nie zdarzało super przestroga.
Życie nie jest już tak proste-zdrada boli i sumienie
gryzie nas.Bardzo zgrabnie napisane,super wiersz
Zdrada boli... ah boli...
Wiersz cudowny, dotykający, czułam jakby mnie
otulał...
zdrada jest okrutna, bardzo wymowny wiersz, pozdrawiam
:)
Zdrada boli... ciekawie napisane...
Zmierzch. Krzyk mew. Liści szmer.
Co za zysk z zapomnienia,
jeśli tuż po nim - śmierć?
Zostają sami. I oprócz przykutych
do siebie wzajem ich oczu w cieniu,
nic już ze sobą ich nie wiąże w owym, zakratowanym
ukośnie więzieniu.
(J.B)
Nie ma usprawiedliwienia dla zdrady. Bardzo lekko
napisany wiersz. Ładnie, pozdrawiam.