Zdradliwa magia telefonu
Dzwonię
Jesteś poza zasięgiem
Dzwonię
Bo muszę Ci powiedzieć
Dzwonię
Ale ty nie odbierasz
Dzwonię
Zawrotne tempo ma życia mego karuzela
Dzwonię
Kręcę się w kółko jak szalona
Dzwonię
I czuję zaraz skonam
Dzwonię
Aż w końcu siada mi bateria
Nie dzwonię
Ty wtedy po telefon sięgasz...
Dzwonisz do mnie
I ta sama historia się powtarza
Los nam codziennie figle płata
Ufamy różnym wynalazkom
Mówiąc tym samym do widzenia
Wszystkim wokoło bliskim nam ludziom
Bo w życiu zawsze ktoś nie odbiera...
A my rezygnujemy z pięknego wyznania...
Często kiedy chcemy powiedzieć komuś coś wyjątkowego, nie mamy ku temu sposobności... Często rezygnujemy z tego już po chwili, z różnych względów... Najczęściej jednak boimy się reakcji drugiej osoby... Ludziom potrzebna jest odwaga!!! Ilu ludzi byłoby szczęśliwszych, gdyby nauczyło się mówić światu o tym co czują... Kłebiąc w sobie wszystko, nie uczynimy świata piękniejszym i lepszym...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.