źdźbło słomy

chmury w sierpniu wiją gniazda we włosach
a my zanosimy się od deszczu do utraty tchu
głusi na każdą kroplę wody o tysiące mil dziewiczych od nas
w ciszy co przędzie wytchnienie i pochwałę lata
czekamy na wiatr który dzisiaj powinien być niebieski

jak ty kiedy składasz dłonie wilgotnej rosy
kosmykiem dojrzałych zbóż z szelestem
białym oddechem wieczornych mgieł
aż po lepkość w samym sercu śpiewnych pól

w orszaku czerwonej kaliny
pękających ziaren pocałunku
opadających na ziemię łusek głosu
samotnym krokiem do jesieni

autor

Amadeusz

Napisany: 2007-08-12 Dodano: 2007-08-12 17:42:40

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie