Żebraczka

tak niewiele możemy ale zróbmy cokolwiek nawet najdrobniejszą rzecz bo może ona właśnie okaże się cudem

przytulam się do zimnej posadzki chodnika
drży z zimna
wyciągnięta ku Tobie dłoń
nie śmiem nawet podnieść na Ciebie oczu
przechodniu
wiem co zobaczę
pogardę
litość
jeśli okażesz się człowiekiem

a przecież i ja nim jestem
człowiekiem
choć ciężko go odszukać pod stosem łachmanów
i bije we mnie serce
podobne do Twojego
tylko bólu w nim więcej

wyciągam dłoń

wkładasz w nią złotówkę
wkładasz w nią kamień
wkładasz w nią nakrętkę od butelki
wkładasz w nią pogardę
wkładasz w nią nienawiść
wkładasz w nią...

wszystko i nic

a ja
skulona na tym brudnym chodniku
z obszarpaną kartką
z moim 'błagam' na ustach
proszę o miłość
która sparwi
że jutro warto będzie jeszcze być

żebraczce skulonej przy rotundzie w Warszawie

autor

julie_king

Napisany: 2007-04-25 Dodano: 2007-04-25 01:48:17

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie