Zegarmistrz śmierci purpurowy...

Autokar, Ty za szybą, refleksu błysk, machająca dłoń,
Odjazd, niepewny uśmiech, radość pozorna,
W głębi mej duszy rozdzierający niemy krzyk, bólu toń,
Egoistyczny wrzask: Nie zostawiaj mnie, wróć! Postawa męstwa, wytworna...

Pierwsze chwile - panika, euforia, myśl upiorna, podniecenie,
Smutek, żal panuje, w królestwie rozpaczy nie ma życzliwości- bez odwrotu,
Zegarmistrz śmierci purpurowy zabił mnie, losu zrządzenie,
Cierpienie, ból, rozłąka, zawieszony w czasie - do Twojego powrotu...

Nie znajdziesz we mnie człowiecze ciepła, życzliwości ni krztyny!
Nie licz na dobroć! Potokiem jad pogardy z serca się sączy, on widzi!
Oddzielił mnie, wskazówką – sekundą, od mojej ukochanej dziewczyny,
Zegarmistrz śmierci purpurowy, mym bólem się napawa, a z was biedacy szydzi...

Noc ratunkiem mym jedynym, od niego uciec mogę, z oczu zejść w ciemność senną,
Gdy śnie o Tobie Kochanie, traci nade mną władzę, nic mu po mnie,
Ześlizgują się z mego umysłu jego zaklęcia parszywe, omamy, zwidy nie mają dostępu, bledną,
Tracą swą moc zwodniczą, nic już nie znaczą gdy we śnie Cię widzę nieprzytomnie...

Lecz tak jak on zgasił ludzkie we mnie uczucia, rzucając tęsknoty zaklęcie,
Tak więzy tych czarów spadną na pewno, ratując człowieczeństwo mej duszy,
Gdy tylko powrotu twego znak dadzą fanfary, wykonasz magiczne cięcie,
Przetniesz więzy tęsknoty tuląc mnie do siebie, głaszcząc po włosach, całując me usta, szyję i uszy...

Znów żyć będę...Szczęśliwy...
Radosny... i umrze zegarmistrz śmierci purpurowy...

autor

Night Guardian

Dodano: 2005-01-02 15:16:59

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie