Zegarmistrzowska alegoria Nieba

https://www.youtube.com/watch?v=fAOWGPmVe28

wiersz zainspirowany piosenką
Tadeusza Woźniaka ''zegarmistrz światła purpurowy''



A kiedy przyjdzie także po mnie
śmierć, co podstępna jest jak żmija,
dostanę bilet w jedną stronę,
butelka życia się rozbije.

Spłyną przeze mnie dni na przestrzał -
w popiół obrócę się i zgliszcza,
wszystko zostawię poza sobą -
zostanę światła zegarmistrzem.

I w wolnych chwilach będę siedział,
za piecem gdzieś u Pana Boga;
skosztuję bimbru, skubnę śledzia,
aż zawiruje mi podłoga.

Święty Piotr włączy stare płyty -
bluesem popłynie gwiezdny koncert;
razem z Nalepą pośpiewamy,
jak to się było małym chłopcem

Wypiję brudzia z Naszym Stwórcą -
tak mnie powita w swoich klubie.
Spotkam Grechutę i Niemena,
z Ryśkiem na whisky się umówię.

Znajdziemy w niebie małą knajpkę,
gdzie Hendrix będzie grał z Lennonem -
wciągniemy ściechę z Janis Joplin,
sztachniemy dżointa z Morrisonem.

Wrócimy rano Wielkim Wozem,
z potężnym kacem w ciężkich głowach.
Na Mlecznej Drodze łyknę kefir
i pójdę komety haftować.

autor

BordoBlues

Napisany: 2017-11-18 Dodano: 2017-11-18 10:25:56

Ten wiersz przeczytano 4012 razy

Oddanych głosów: 105

Rodzaj Pastisz Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie