Żegnam Ciebie, jesteś w niebie

Pokój wciąż pusty, ciemny, zimny,
za oknem szarość zimowego poranka.
Tak niedawno siedziałeś tu ze mną,
ale dziś siedzę tutaj sama,
podpierając dłonią głowę ciężką od problemów.
Tamtego dnia ujrzałam w tobie śmierć,
zamarłam z przerażenia.
Wszystkie uczucia jakie kiedykolwiek mną kierowały,
połączyły się w jedno, lecz nazwać go nie potrafię.
Wtedy zrozumiałam , że odchodzisz na zawsze,
zabierając ze sobą fragment mnie samej,
ten fragment , który tak bardzo kochałam.
Wtedy po raz ostatni obcowałam z twoją piękną duszą.
Pożegnałam twoje ciało, całując cię w lodowaty, strupiały policzek.
Lecz to nie byłeś ty- ty patrzyłeś na mnie z góry, gładząc mnie po głowie, ocierając moje łzy.

autor

Paulaa91

Dodano: 2010-01-17 13:35:28

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie