Zero smutku w mym ogródku

Na świecie jest wiele aniołów, jednak tylko jeden aniołeczek potrafił ostudzić ogień smutku we mnie zgromadzony. A dokonał tego jednym pięknym wierszem: „Antysamotność” zachęcam do przeczytania, naprawdę warto!

Wylewałem tyle gorzkich, niepotrzebnych łez,
Choć mogłem zbierać w mym ogrodzie bez,
Dręczyłem się w samotności, niepotrzebnie,
Gdyż mogłem się cieszyć, gadać brednie!

W mym pięknym ogrodzie nie ma miejsca na smutek,
W moim ogródku jest oczko wodne i wiatrowy kogutek!
Jest tu szczęścia bez liku, takiego dziecięcego uśmiechu,
Tutaj dzieje się wszystko wolno, bez zbędnego pośpiechu!

Znalazłem szczęście, wyplewiłem i posiałem uśmiech,
Niech rośnie we mnie tak długo, aż pozwoli mi wiek,
I cóż z tego, że jestem zwykły niedoświadczony mieszczuch,
Czekam, gdyż w mym ogrodzie brakuje tylko deszczu...

...To dzięki Tobie Aniołeczku 2005...

autor

Szefol

Napisany: 2005-02-22 Dodano: 2005-02-23 13:57:11

Ten wiersz przeczytano 788 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie