Ześmieceni

z kakofonii życia
wychwytuję pojedyncze dźwięki
zrywam je i by nie zwiędły
wrzucam między kartki
wzbogacam Pismo o słowo
prawdy
nie boję się

możecie wrzucić mnie do worka
z waszymi odpadami
wspomnień nic nie zmieni
pośród obierków pudełek
butelek potłuczonych
poczekam

ze śmietnika
jak z zakrystii wyjdę
usiądę na waszych ołtarzach
ciekłokrystalicznych

zanucę wam że
odpadki mają bogatsze życie
wewnętrzne

autor

Ostrokrzew

Dodano: 2005-06-26 20:56:29

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie