Zgromadzenie...

Chcę spalić ten teatrzyk W którym wszystko jest tak sztuczne...

Śmiech odbity od ścian uderza mnie
Tak pusty i tak przepełniony nicością...

Śmieją się nie dlatego, że coś śmieszy,
Lecz dlatego, że wypada,
że powinni...

Kiedyś pukali do drzwi
Teraz wyważa je ich nienawiść...

Znów tu przyszli, całe zgromadzenie.
Pojawiają się by przypomnieć jak bardzo jestem nikim...
Proszę, wejdź i dołącz do nich jeśli chcesz...
Proszę, wejdź i wytknij mój brud i każdy błąd...
Wejdź albo czekaj i wylej krew...

Jesteś moim katem.
Głowa do góry- szepczesz
Zaraz zostanę stracona, więc głowa do góry...
Unoszę głowę
A w oczach zgromadzenia odbija się już tylko
bezgraniczna nienawiść...

autor

Królowa Karo

Dodano: 2006-02-05 00:03:03

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie