Zgubiona w blasku słońca

Wygnana tam gdzie księżyc boi sie patrzeć
Gdzie piekło bylo by Edenem
Gdzie kwiaty rodzą sie bez głębi

Zamknęta w labiryncie własnych lęków
Biegam w koło poszukując marzeń
Które rozzsypali mieszając z krwią bogów

Trzymając srebrną nić wolności
Skręcam dotykając cieni
Gubiąc rzeczywistość łapie mgłe

Nożyczki niewoli tkneły nitkę
Odfruneła pod nierzeczywistość strachu
Tańcząc w ostatkich podrygach
Otworzyłam oczy

One blood

autor

Zaklęta

Dodano: 2006-07-12 23:49:01

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie