ZIMA

Przepiękną zimę słowem namalowałaś
Gdzie lasy i łąki pięknieją całe zabielone
Chwile dziecinnych lat wyczarowałaś
I te drzewa, co pod białym też welonem

Świat Twym słowem, cały zmieniony
Białym puchem pokryłaś ostatnie pole
Na drzewa, włożyłaś białe korony
Co lśnią w słońcu, że aż w oczy kole

I choć śniegiem zewsząd dzisiaj sieje
Puchowa pierzyna na polu się kładzie
Dzień od śnieżynek białych gęstnieje
A na drzewach mróz rozwiesza szadzie

Mróz ten coraz bardziej w srebra tężeje
I śpiew ptaka do wiosny nim uśpiony
Strumyk, co ongiś taki wartki też niemieje
Czeka, aż Twym słowem będzie budzony

Bo ono swym ciepłem zmarzłe lody roztopi
A serca, przed którymi tylko chłodne dale
Rozbłysną kiedyś w wiosennej rosy kropli
By okryć się, Twych słów nadziei szalem

autor

Los

Napisany: 2007-01-29 Dodano: 2007-01-30 00:14:47

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie