* zima kamieni nie dotyka...

Zima kamieni nie dotyka.
(Może się boi że uklęknie,
i zanim skruszy twarde serce
jej własne pęknie?)
Łatwiej jest drzewa zagryźć mrozem
lub ptasie gniazdo zgasić szronem.
(To tak jak myśli nieskończone
rzucone między dwoje ludzi,
że nie zdążyli się oswoić,
czegoś obudzić).
A potem siedzą w szklanych oknach,
drewnieją cicho w swoich domach
i odkładają się w nich słoje
jak w starych klonach.
Na koniec drzewo litościwe
zbije im kilka desek zgrabnie
i jak nasiono, znów zasadzi,
pod sobą, na dnie.
lecz z tych samotnych, smutnych ludzi,
wyrasta potem tylko kamień
i nawet styczeń go nie złamie.
(choć wystarczyło spojrzeć mocniej,
zatrzymać chwilę w długim biegu
a wtedy zima się podzieli
opłatkiem śniegu…).

autor

SzaryWilk

Napisany: 2014-10-23 Dodano: 2017-10-23 14:55:53

Ten wiersz przeczytano 1433 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie