zimno

jak zwykle...

zimne dłonie
serce ściśnięte lodowatą obręczą
policzki płoną
nie pragnę samotności

mdlący strach
gdzieś w trzewiach się usadowił
nie chce odpuścić
nie pragnę samotności

wołam o jedną iskrę
co rozpali, podtrzyma nadzieję
co ogrzeje serce i ręce
bo nie pragnę samotności

a dużo nie chcę wcale
tylko pewność
tylko spokój
tylko bezpieczną senność
zamiast samotności...

autor

KateSh

Dodano: 2007-10-09 12:52:09

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie