Zimno twych rąk

Dziś nie warte nic!
Nie warte są słowa,
nie warte są łzy.

Rzęsy znów mokre,
jak trawa nad ranem.
Wróciło na nowo,
co dawno schowane.

Siedzę w ciemnym pokoju,
gdzie życie przestało mieć sens,
gdzie lata płyną powoli,
gdzie w kątach czai się lęk.

Siedze skulona, ocieram łzy...
a kurz na półkach,
ktoś zabił sny.

Radość dzis przyćmił potok twych słów,
znowu bezradna,
bezradna znów...

Dla mojego szczęścia. Dziękuje, że jesteś:*

autor

MartaW

Napisany: 2006-10-01 Dodano: 2006-10-01 01:47:52

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie