Zła wieść

Zła wieść obiega świat
Kolejny człowiek zmarł
Nad kolejnym utracił kontrolę
Ten co sznurki w ręku ma
Umkną mu kolejny człek
Z jego kolekcji marionetek
Ja też, uwolnić się chcę
Uciec, za wszelką cenę
Wolności mi brak
Chcę latać, niczym ptak
Wznieść się wysoko
Odlecieć daleko
Triumfu poczuć moc
Zobaczyć jak odchodzi noc
Widzieć słońca triumf
Wzniecić bunt
Zobaczyć Jego gniew
Gdy widzi wolną duszę
Poczuć krwi zew
Ucieć więc muszę
Uciekać próbuję
Nie mogę więców przeciąć
Pomocy rozaczliwie poszukuję
Nie chcę dalej w to bagno brnąć
Z mej celi obserwuję ptaki
Wyobrażam sobie siebie
Uciekającego z klatki
Moje skrzydła przytulone są do siebie...
Jeszcze trochę
ostatni wysiłek
I umknę
Odlecę, jak mały wróbelek
Stal klatki mocna
Przeciąć jej nie zdołam
Zbliża się noc mroźna
Jeszcze dziś, chcę znaleźć się tam
Anielski słyszę śpiew
Uciec coraz bardziej chcę
Powoli zapdam w sen
O wolności śnię...
On, spogląda na mnie
Widzę zę coś m zrobić chcę
Widzi me wysiłki
On, wie ze wiele stracę
Nigdy wolni
Słyszę jego spiew
Zawsze będzie kontrola nad wami
To już jego gniew...
Nie spokojnie czuję się
Czuję ze dziś jest ten dzień
Wystarczy prześlizgnąć się
I zdobyć spełnienie marzeń
Tak niewiele do zrobienia
Tak niewiele do stracenia
Tak niewiele...

Wiersz został napisany po przemyślaniech o p. Miłoszu

autor

PrezesS

Dodano: 2004-10-23 21:18:45

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie