Źle zrobiłam...przyznaje...

Potoki łez przez innych wzgardzane
Dusze niewinne porozdzierane
odrzucone takie niechciane a przeciez to dla nich jest wołanie
Sama siedze z balastem wspomnień
daremne to przysięganie że taka nie będę jakimi byli dla mnie przyjaciele-dranie
Złość i żałość mnie ujmuje jak z boku stoje i widze to zachowanie moje głupie uczuciem poniewieranie
Za tyle co otrzymałam nic w zamian nie daje
przykro mi bardzo że tak mną coś pokierowało
Nie zrobiłam nic złego-tak mi się wydawało
Zraniłam Człowieka brakiem wrażliwości
teraz wiem ile trzeba mnieć w sobie cierpliwości
Darmo i próżno dopatrywać się usprawiedliwienia
Kropla w mym oku jest oznaką ostoju sumienia. Rzuciłam kamieniem w kruche lustro mego życia
dobrze że nie stłukłam
miłości i sensu bycia

autor

amika1

Dodano: 2007-04-17 19:54:06

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie