Zło

Za oknem światła małe, w oddali prószy śnieg,
Konie wraz z saniami zaczynają swój bieg.
Pytasz co to jest za miejsce i kim jest dzisiaj kto,
W pięściach łzy swe ściskasz i maskujesz swoje zło,
Lecz na nic jest twój trud i twoje te starania
Bo zło silniejsze jest, a ty nic nie masz do gadania.



Zaczynasz plątać się w pułapce czynów karnych,
To zło i człowiek tworzy ludziom los tak marny
A ty jak mała myszka, jak kropla rosy w trawie,
Siedzisz, no i patrzysz przez okno na bezprawie.


Przychodzi jesień z liśćmi, później biały chłód,
Zło jest ciągle obok, dochodzi do twych stóp.
Ty wcale nie uciekasz, chwytasz je w swe dłonie,
Kolejne zło się rodzi, cały świat na nowo płonie.

autor

Daniel S.

Dodano: 2009-09-11 08:07:17

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie