Zło ludzkiego rodu

Skulona sama w ciemnej komnacie,
Przeciwko postaci świat przeklęty cały.
Gdzie jesteś? Czemu mnie opuściłes bracie?
W obliczu zła człowiek niczym robak mały,
Smierć goni zabójstwo, zabójstwo ściga śmierć.
Bez słowa bliscy odeszli, pokój stał się pusty,
Bez litości, pełna gniewu...
Bez miłości, pełna nasion zniszczenia krzewu.
Pragnienie zemsty mą duszą kieruje,
Toksyna mroku nieustannie mnie truje,
Światło przygasa, blask blednie.
Strumień krwi wylanej wyznacza mój los...
Zadany w me serce ostatni już cios,
Bez próby walki, bez oporu stawiania,
Poległ plan wyzwolenia,
Ze szponów niesprawiedliwego przeznaczenia.
Uczyniłam co sie dało.
Niech tu spocznie me ciało.
Oby tu spokoju wreszcie doznało...

autor

.Kasia.

Dodano: 2005-04-06 20:37:44

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie