złota brama

skulony w kącie samotności
między kolumną szczęścia
a bramą cierpienia
siedzisz
i czekasz
na zbawiciela twego objawienie
sięgasz do kieszeni
wyjmujesz gnijące serce
jeszcze bije
lecz nie tętni w nim życie
odeszło wraz z duszą
na skrzydłach z nadziei
twoja łza miesza się z deszczem
marzysz
o spełnionym pocałunku
życiowym celu
nie-chemicznym natchnieniu

stary uśmiech
dziś już wyświechtany
leży na dnie szafy
porzucony
do niego nie wrócisz
bo każdy powrót
boli

w oddali
w zamglonych promieniach słońca
migoce
złota brama szczęścia
widząc ją próbujesz powstać
upadasz
twarzą na mokry chodnik
powstaniesz?

autor

shiroo

Napisany: 2006-11-14 Dodano: 2006-11-14 23:37:04

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie