Złota klatka

To było czerwca trzynastego,
dziewięćdziesiątego ósmego.

Zobaczyłam blask radości,
znikły troski i słabości.

Nowe życie we mnie tchnąłeś,
pocałunkiem mnie objąłeś.

I poczułam sie bezpiecznie,
mogłabym tak czuć się wiecznie.

Trzy miesiące ciszy błogiej,
zapowiedzią burzy srogiej.

Już nie mówisz do mnie czule,
już nie ufasz mi w ogóle.

Oczy me, narzędzie zdrady,
w twojej głowie maszkarady.

Co dzień widzisz inne zjawy,
zazdrość takie ma objawy.

Chcesz mnie trzymać w "złotej klatce"
ja posiedzieć chcę na ławce.

Chcesz od ludzi izolować,
ja chcę śmiać sie, dyskutować.

Gdy uderzasz mną o ścianę,
krzyczysz "kochaj! - to przestanę".

Bardzo często mi tłumaczysz:
"jesteś moja" - Co to znaczy?

autor

Vandic

Dodano: 2005-02-02 14:20:07

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie