Złota wiejska jesień

Nasza kochana złota jesieni - ileż w tobie uroku,
Jesteś najbarwniejszą i najbogatszą ze wszystkich pór roku.
Wszystkiemu, co lato nadało barwy soczystej zieleni,
Ty w purpurę złoto i kolory tęczy przemienisz.
A wszystko otulone leciutką mgłą wśród słońca promieni
Jak pozłacana woalka naszej Pani Jesieni.
Wiatr w kolorach liści szaleńczo zakochany,
Zrywa je z gałęzi i porywa w tany.
Pod sterty liści leśne zwierzęta pokarm chomikują,
A ptaki przed odlotem swe skrzydła trenują.
Co ziemia zrodziła zebrac przyszła pora,
Czas kiszenia kapusty i wina w gąsiorach,
Czas jesiennych orek, dymów na kartofliskach,
Zimowych zasiewów i krótkiego wypasu bydła na pastwiskach.
Wieczorny ziąb, gdy deszcz na rynnie gra w oddali,
A pod kuchnią sosnowe drewno się pali.
Wesołe iskierki izbę oświetlają - przyjemnie, cieplutko - prawie jak w Raju.

Przycupnąć na chwilę przy piecu, popijając ciepłe mleko z miodem.
W myśli Bogu za wszystko podziękować i za psotna pogodę,
Za pełne zbiorów piwnice, spiżarki, stodoły.
Za czas ten dla nas błogi, spokojny i wesoły

autor

*EW*

Napisany: 2008-11-18 Dodano: 2008-11-18 21:36:30

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie