Złote serduszko

Siedzę przy Tobie na ławeczce w środku lasu.
Trzymam Twą delikatną dłoń, słyszę cudowną melodię bicia Twego serca.
Nieśmiałe strużki światła, przekradając się przez konary drzew
gubią się wśród kosmyków Twych włosów.
Powiewy świeżego wiosennego powietrza szumią dookoła,
niosąc wraz z okruchami życia pozytywkę ptasiego śpiewu.
Patrzę w Twe przepiękne głębokie oczy, widzę w nich radość.
Wiem, że spojrzenie Twe tak krzepiące me serce mówi więcej niż tysiąc słów.
Pełnia szczęścia, piękno, spełnienie najgłębszych marzeń, miłość
i małe złote serduszko na łańcuszku, na Twej szyji,
odbijające promienie wiosennego słońca, wraz z naszym szczęsciem do nieba.

Lecz sen mija...

Siedzę samotnie pośród czterech ścian mego pokoju.
Zaciskam kurczowo pustą dłoń, słyszę myśli w mej głowie łomoczące jak wezbrana rzeka.
Blade światło nocnej lampki jak złowroga łuna księżyca
nieznacznie oświetla skrawek mej celi bez krat.
Głucha cisza dookoła mnie zaciska się jak pętla,
gęstniejąc w ciężkim od bólu powietrzu.
Patrzę w Twe piękne głębokie oczy, nie widzę w nich nic.
Wiem że Twe spojrzenie z fotografii nie wypowie żadnych słów.
Tęsknota, żal, złudna nadzieja, modlitwa o koniec tego koszmaru
i małe złote serduszko, leżące na mej dłoni,
czekające na to, co nigdy nie nadejdzie.

autor

Spartak

Dodano: 2005-11-05 00:11:00

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie