Zmarnowane życie

Zegar tyka,
Wybija kolejne godziny
Twego marnego życia!
Stajesz się wrogiem
Samym w sobie
Składając obietnice
Bez pokrycia!
Obiecałaś, że nie będziesz
Sprawiać sobie więcej cierpienia
A jednak nigdy nie pozwalasz sobie
Nawet na małą chwilę zapomnienia!
Wciąż myślisz,
Zapełniasz głowę błahostkami,
A każde takie myślenie
Przypłacasz gorzkimi łzami!
Wciąż cierpisz,
Wciąż płaczesz,
Wciąż nie śpisz po nocach
Czy naprawdę warto było
Aż tak się w nim zakochać?
Nie dasz powiedzieć
Na niego złego słowa,
Chociaż dnia gdy go poznałaś
Z głębi serca powinnaś żałować!
Byłaś taka spokojna
Zanim go poznałaś,
Radosna i szczęśliwa,
Wciąż się uśmiechałaś!
A teraz twarz zszarzała,
W oczach widać smutek,
Masz zrozpaczoną duszę,
I serce rozprute!
Ale jak ciągle twierdzisz,
Wierzysz w zmianę losu,
I że na szczęście z tym mężczyzną
W końcu znajdziesz sposób!
Wierzę w to co mówisz
I szczerze Ci życzę
Aby w końcu na lepsze
Zmieniło się Twe życie!
Byś mogła z tym mężczyzną
Zacząć szczęśliwe życie
Bez łez i bez cierpienia
W biedzie i w dobrobycie!
By już nic więcej
Na przeszkodzie Wam nie stało
I aby już zawsze
Jedno serce drugie kochało!
Byście mogli być razem
Pomimo przeciwności
I byście byli szczęśliwi,
Choć licznych to zezłości!

autor

Gabi171

Dodano: 2012-03-26 11:19:07

Ten wiersz przeczytano 1448 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie