Zmruż oczy

Włącz myślach pozytyw, małe i wielkie marzenie
z łódką związane. Odnajdź w duszy motyw.
Włącz też swe serce i jego jedne małe wspomnienie.

Bądź turystą (-ką) we własnym mieście.
Zacznij kochać i czuć to miasto wreszcie,
na skórze, na palcach dłoni tych i sercu.

Poczuj moc doznania i odczucia jego,
kroków, oddechu, mrugnięcia przed oczami twymi.
Jednej chwili jak stop – klatki, wklejanej do albumu…

Tego co poznasz nikt ci nie zabierze,
w sercu twym pozostanie wiecznie,
jak sekunda, jak iskra, jak płomień…

Za twą szczodrość wszystko ci odda.
Swoją krew i swoje łzy i ciepły oddech na sercu.
Byś tylko zechciał (-ła) ją kochać.

Bądź dumny (-na) z niej, bo ci życie dała,
odrzucona, niekochana przez lata.
Lecz dziś do życia się budzi.

Czym szybciej, czym mocniej.
Kochają ją nim jej płomień się ostudzi…
Ognisko rozpal w sercu gorące.

Poczuj magię fabryk stuletnich,
z czerwonej jak krew cegły,
kamienic eklektycznych, łódzkiej secesji.

Znajdź w sercu nutkę, która ją nakreśli.
Odnajdź jej rytm i melodię,
a wynagrodzi ci ona szczodrze.

Zobacz swoje Muzeum Miasta Łodzi.
Swój Stary Cmentarz na Ogrodowej
i Bracką i swój Plac Wolności.

Księży Młyn i pałace i wille i Beczki.
Zakochaj się w niej bez reszty.
I każdy krok będzie jak oddech i twój i miasta.

A twe skojarzenia zmień, odnajdź nowe,
przynajmniej w swym sercu, w myślach.
(…) Chwila jedna, magiczna, jak iskierka prysła…

Insp. Kokoszanel

autor

dawidny

Napisany: 2008-03-20 Dodano: 2017-03-01 10:32:24

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie