Znak czasu

Żyję w bezlitosnym kręgu bytu,
za wcześnie pojęłam sens życia.
Niszcząc siebie morduję innych;
niewiele jest możliwości do wyboru.

Tak bardzo chcę się wyzwolić,
lecz boję się nowych sytuacji.
Pokaż mi miejscem gdzie noc współgra z dniem,
Ciemiężycielu.

Co o mnie myślisz, gdy przechodzę obok?
Wszyscy jesteśmy spokrewnieni w chwili zwątpienia.

Nie poznałeś mnie, ale ja poznałam ciebie,
chcę powrócić do domu.
Pokaż mi miejsce, gdzie wszystko staje się jasne,
Ciemiężycielu.

W korytarzu bez końca słyszę echa niepoznanych ludzi,
jakże łatwo jest zgubić się na prostej drodze.
Daj mi chociaż jeden kojący moment,
Ciemiężycielu.

Pozwól mi choć na moment zniknąć z rzeczywistości,
pragnę być tym, kim chcę.
Mój świat, mój dom - mój Ciemiężyciel;
dość mam już wojny w raju.

Czy można ufać chodząc po cienkim lodzie?
Czy da się być bliżej najbliższej osoby?
Czy kiedyś podasz mi rękę?
Czy kiedykolwiek dasz mi szansę?

Moja chwila, mój rozum - mój Ciemiężyciel;
wciąż odczuwam lęk przed strachem.
Pomóż mi odejść ze spełnioną rolą,
Ciemiężycielu...

autor

senorita_diabla

Napisany: 2009-08-10 Dodano: 2009-10-18 11:57:01

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie