Znamiona życia

Czasem potrzebuję zrozumienia,
samotnego krążenia we własnych myślach.
Nie znałabym ograniczenia,
gdyby nie wymagano ode mnie zbyt wiele.

Przyzwyczaiłam się do bólu,
zaczęłam pojmować obojętność,
od dawna znieczula mnie strach;
moje ręce związała bezsilność.

A z daleka widzę szubienicę,
na twarzy kata wyryte moje imię.
Życie i śmierć - dwie skrajności,
lecz to życie mnie morduje.

Dla każdego, kto to przeczytał...

autor

senorita_diabla

Napisany: 2009-10-17 Dodano: 2009-10-19 15:40:14

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie