Znicz...

Zadzwonił mój telefon. To numer którego nie znałam.
Rozpoznałam głos który przemawiał. To była twoja mama...
Płakała... Głos mój zadrżał gdy się o tym dowiedziałam...
Bezwładnie osunęłam się na kolana... Byłam załamana.
Powiedziała że nie wróciłaś na noc... Coś złego się stało...
Policja nad ranem znalazła twoje martwe ciało...
Nie mogłam uwierzyć... Wciąż to do mnie nie dotarło.
Zawsze byłaś blisko mnie. Teraz cię zabrakło...
Dzisiaj stoję nad grobem i kładę na pomnik kwiat.
Wielka płyta marmurowa oddziela nas...
Chciałabym ostatni raz abyś była ze mną.
Straciłam kogoś bliskiego mojemu sercu...
Wciąż wspominam... Tęsknota to dla mnie piekło.
Jedynie mogę zapalić znicz który rozjaśni wieczną ciemność...
Jest mi ciężko... Byłaś taka bezbronna i niewinna...
Wiem jedno... Takich ludzi jak ty nigdy się nie zapomina.

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-07-02 23:47:04

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 144

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie