Znicz

I zapomnieć chcę i każdy gest przywołuję,
uczuć ogrom, powiem, że nie czuję,
a kiedy łzy z oczu płyną, to tylko deszcz,
gdy serce krzyczy zostań, usta mówią cześć.
I pójdę przed siebie, wołasz mnie, ja wiem,
pomóż zmazać z duszy mojej cień,
cofnij ten czas zły, namaluj słońce na niebie,
zgubiłam drogę, drogę do ciebie,

Nie proś, jak dawniej ukaż mi się inny,
taki kochający, tylko mój, niewinny,
pokaż, że ufając nie poranię siebie,
a będę z tobą zawsze, o wodzie i chlebie.
Nie cofnę swej dłoni, lecz twej pragnę ciepłej
tak jak kiedyś, pewnej i bezpiecznej,
tak jak dawniej, oczu twych spojrzenia,
czystego, błękitnego, jak nieba sklepienia.

Lecz nie próbuj kłamstwem, zapomnij i milcz,
zabij miłość w sobie, zapal dla niej znicz,

autor

smutne oczy

Napisany: 2009-11-25 Dodano: 2009-11-26 01:31:00

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie