Tak trzeba

Tak wiele dni, Aniele mój, w milczeniu dusza trwała,
odchodził czas, a z czasem tym i duma uleciała.
Już zapomniałam jak modlić się, za grzechy swe żałować,
pokorną być, uwierzyć w sens i wzrok w błękicie schować.

Nie darów chcę, ni Twoich łask, ni trwoga mnie nie spala,
ot w smutny czas Twych skrzydeł blask do lotów mnie zniewala.
Powiedz Aniele jak to jest, jam w niepamięci Cię ukryła,
a Ty wciąż trwasz, wciąż strzeżesz mnie, powtarzasz abym była.

Odejdź Aniele, tak trudno mi, dwa smutki w dal unosić,
na przekór dniom, na przekór łzom, urodę życia głosić.
Pozwól Aniele bym ten byt ciemności już oddała,
odejdą sny, zamilknie zew i w ciszy będę trwała.

Tak wiele dni, Aniele mój, spisałam na stracenie,
i nie chcę chcieć, i nie chcę trwać, a reszta to milczenie.
Odejdź Aniele, nadszedł czas, mrok w duszę mą napływa,
co było w nas odebrał czas i mgła westchnieniem skrywa.

autor

smutne oczy

Napisany: 2010-10-04 Dodano: 2010-10-05 00:49:08

Ten wiersz przeczytano 986 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie